O Gemi Bir Gün Gelecek
''Bir umuttu yaşatan insanı...'' Bulutsuzluk Özlemi, Sözlerimi Geri Alamam
Yaşamak umut etmektir, insan umut ettikçe yaşar. İnsanlık tarihi bunun örnekleriyle doludur. Misal, Sabahattin Ali cezaevinde yatarken ''Görmesen bile denizi, yukarıya çevir gözü, deniz gibidir gökyüzü, aldırma gönül, aldırma.'' diyerek umut ederek dayanmamış mıdır cezaevine? Umut etmek insanı hayata bağlar. Size umudun nahif simgesi İsmail Abi'den bahsetmek istiyorum. Her ne kadar klişeleşmiş ve anlamı idrak edilmeksizin ''O gemi bir gün gelecek Mecnun'' geyiğine heba edilse de umudun ve insanlığın simgesidir İsmail Abi.
Hayatta başarımızı, başarısızlığımızı, dostluklarımızı, ilişkilerimizi bakış açılarımız, yaşantılarımızdan edindiğimiz deneyimler anlamlı kılar. Bazen bir kitaptan çok şey öğreniriz, bazen bir insandan, bazen de hayali bir karakterden. İsmail Abi benim için nahifliğin ve çocuksu duyguların simgesidir. Annesi tarafından terk edilen, babası ölüm döşeğindeyken Çocuk Esirgeme Kurumu yetkililerine teslim edilmek üzere olan Küçük İsmail, babası ile vedalaşırken dinlediği öğütleri harfiyen dinler, renkli bir kişi olur, arkadaşları onun her şeyidir, arkadaşlarına sırtını dönmez, babasının gemi ile gelip onu alıp getireceğine inanır ve mütemadiyen gemiye el sallar, babasını bekler durur.
''Biz büyüdük ve kirlendi dünya.'' diyor ya şair, kirlenen dünyaya karşı ayakta durmak adına insanın umudu her şeyidir. Umut ettiği anlamlı şeyler için mücadele eden güzel yürekli insanlara her zaman imrenirim. O gemiyi yakalamak için çabalamamız ve istememiz gerekiyor. ''Yaşamak görevdir bu yangın yerinde, yaşamak, insan kalarak.'' der Ataol Behramoğlu şiirinde, insani duygularımızdan uzaklaşmadan o gemiyi yakalayalım sevgili dostum.
Sizin beklediğiniz bir gemi var mı, varsa o gemiyi yakalamak için mücadele etmeye devam güzel insan. Çünkü, hayatı gemileri çalanlar değil, gemi için mücadele edenler güzel kılacaklardır.
Yaşamak umut etmektir, insan umut ettikçe yaşar. İnsanlık tarihi bunun örnekleriyle doludur. Misal, Sabahattin Ali cezaevinde yatarken ''Görmesen bile denizi, yukarıya çevir gözü, deniz gibidir gökyüzü, aldırma gönül, aldırma.'' diyerek umut ederek dayanmamış mıdır cezaevine? Umut etmek insanı hayata bağlar. Size umudun nahif simgesi İsmail Abi'den bahsetmek istiyorum. Her ne kadar klişeleşmiş ve anlamı idrak edilmeksizin ''O gemi bir gün gelecek Mecnun'' geyiğine heba edilse de umudun ve insanlığın simgesidir İsmail Abi.
Hayatta başarımızı, başarısızlığımızı, dostluklarımızı, ilişkilerimizi bakış açılarımız, yaşantılarımızdan edindiğimiz deneyimler anlamlı kılar. Bazen bir kitaptan çok şey öğreniriz, bazen bir insandan, bazen de hayali bir karakterden. İsmail Abi benim için nahifliğin ve çocuksu duyguların simgesidir. Annesi tarafından terk edilen, babası ölüm döşeğindeyken Çocuk Esirgeme Kurumu yetkililerine teslim edilmek üzere olan Küçük İsmail, babası ile vedalaşırken dinlediği öğütleri harfiyen dinler, renkli bir kişi olur, arkadaşları onun her şeyidir, arkadaşlarına sırtını dönmez, babasının gemi ile gelip onu alıp getireceğine inanır ve mütemadiyen gemiye el sallar, babasını bekler durur.
''Biz büyüdük ve kirlendi dünya.'' diyor ya şair, kirlenen dünyaya karşı ayakta durmak adına insanın umudu her şeyidir. Umut ettiği anlamlı şeyler için mücadele eden güzel yürekli insanlara her zaman imrenirim. O gemiyi yakalamak için çabalamamız ve istememiz gerekiyor. ''Yaşamak görevdir bu yangın yerinde, yaşamak, insan kalarak.'' der Ataol Behramoğlu şiirinde, insani duygularımızdan uzaklaşmadan o gemiyi yakalayalım sevgili dostum.
Sizin beklediğiniz bir gemi var mı, varsa o gemiyi yakalamak için mücadele etmeye devam güzel insan. Çünkü, hayatı gemileri çalanlar değil, gemi için mücadele edenler güzel kılacaklardır.
Yorumlar
Yorum Gönder