Dünyanın Yükü

-

''Kimi soğan bulmaz, kimi bal yutar. Kimi parmağını yalamış gider.'' Aşık Mahzuni Şerif
İnsanın başarıya ulaşmasında, izlediği yolda karşısına çıkan engellerin, bunları aşmak uğruna gösterdiği çabanın, çektiği çilenin büyük bir motivasyon kaynağı olduğuna inanıyorum. Ancak, pek çoğumuz en küçük zorlukta yelkenleri koyuveriyoruz. Kendimizi salıp, farklı bahanelere sığınıyoruz. Hatayı ve suçu kendimizde aramayıp kolaya kaçarak farklı faktörleri/kişileri suçlama kolaycılığına kaçıyoruz. Oysa ki insanlık tarihinde adını başarılılar hanesine yazdıran kişiler çektikleri zorluklara rağmen yılmayan, mücadeleden kaçınmayan kişiler olmuştur.

Geçtiğimiz günlerde çalıştığım işyerine işitme engelli babası ile gelen küçük bir kız çocuğunu, konuşmalarındaki, kendindeki olgunluğu görünce aklıma yaşadığımızı zannettiğimiz zorluklar geldi. Bu konu üzerine bir müddet kafa yordum. İşitme engelli babasına tercüman olan kız çocuğuyla ettiğim sohbette onu öylesine hayranlıkla seyrettim ki bu konuyu anlatmadan geçemeyeceğime kanaat getirdim. Maddi durumlarının iyi olmadığı anlaşılan kız küçük yaşına rağmen çok olgundu. Kaç yaşındasın diye sorduğumda yaşının 10 olduğunu belirtti. Anne ve babası işitme engelliymiş, onlara tercümanlık yapıyormuş. Maşallah, ne güzel ifade ediyorsun kendini dedim, işim gereği üniversite öğrencisi ve daha yetişkin pek çok insanla muhatap oluyorum. Eğitim sisteminin, yaşadığımız internet çağının doğal bir sonucu olarak pek çoğu kendini ifade etmekte bile yetersiz olan bu gençlerde tüm bunlara rağmen mesnetsiz bir özgüven söz konusu. Çünkü, çoğu kendindeki o boş özgüveni tiktok videolarındaki, sosyal medya hesaplarındaki like'lardan, ailelerinin onlara sundukları sınırsız imkanlardan, gönderildikleri liseden bozma vakıf üniversitelerinde okudukları bölümlerden alıyorlar. Yetişkin çağlardaki bireylerin çoğu ise özgüvenini maddiyatına, mevkisine, makamına borçlular. Ancak, gerçek başarının arkasındaki en önemli faktör yaşanılan zorluklardan edinilen derslerdir.



Çocuklarımızın hayatları çok zor diyerek yakınan aileler WhatsApp gruplarından özel okulları yönetmenin, yarış atı gibi o kurs senin, diğer kurs benim diyerek yarış atı gibi çocuklarımızı koşturmanın peşindeler. Toplu taşıma araçlarında, çarşılarda karşılaştığım pek çok gencin derdiyse arkadaşının ona attığı kazıklar, birine laf sokmak falan filan.


Başarıyı/başarısızlıkları, sığındığımız bahaneleri objektif bir şekilde gözden geçirmekte yarar olduğuna inanıyorum.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yusuf Atılgan ve Aylak Adam'ı

-
Resim
Yusuf Atılgan'ın Hayat Hikayesi Yusuf Atılgan, 1921'de Manisa'da doğmuş, 1922 yılında işgal altında olan Manisa yakıldıktan sonra Manisa ilinin Hacırahmanlı köyüne yerleşmiştir. Ortaokulu Manisa'da tamamlayan yazar, o dönemde (1936) Manisa'da lise bulunmadığından İzmir Lisesi'ne kayıt yaptırmak istese de köyde bakkallık yapan, tarla ve bağcılık işleriyle de uğraşan babasının bağbozumu işlerine yardım ettiğinden lise kayıtlarını kaçırmıştır. Bu nedenle Balıkesir Lisesi'ne kaydolan Atılgan'ın edebi dünyası burada temellenmiştir. Balıkesir çarşısında kiralık kitap veren bir kitapçıdaki hemen hemen tüm kitapları okumuş, bunun da etkisiyle edebiyat öğretmeni olma kararı almıştır. Her ne kadar ailesi ve yakın çevresi tıbbiyeye girme konusunda baskıda bulunsalar da kendi yolunu seçerek 1939 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı (o dönemki adıyla Türkoloji) bölümüne kaydolmuştur. Üniversitede birinci senesinin bitimiyle birl...
Devamı

Cilalı İmajlar Devri

-
Resim
''Bu maskeli balo ve onun sahte yüzleri.'' Değişim olgusunun hayatlarımıza yön verdiği ancak bunun yanında gelişimin, kalkınmanın gün geçtikçe düştüğü bir çağda yaşıyoruz. Yaşadığımız çevrelerde, eğitim hayatlarımızda, iş hayatlarımızda amansız bir değişim var. Her gün yeni gelişmeler oluyor, yeni ürünler üretiliyor, yeni bilgiler ortaya koyuluyor fakat insan ruhu ise tam aksine körleşiyor. Bu çerçevede var olduğumuz düzene farklı bir açıdan bakmakta yarar olduğuna inanıyorum. Kendi özelimde çocukluk döneminden bu yana yaşadığım çevreyi düşünüyorum da ne kadar baş döndürücü bir değişim süreci geçirmişiz toplum olarak. Eskiden herkes üç aşağı beş yukarı aynı seviyelerde iken ekonomik düzende meydana gelen adaletsiz gelir dağılımı, emek-sermaye dengesinin bozularak zengini daha zengin, yoksulu daha da yoksul kılmasının neticesinde insanlarda geri dönülemez bir kültürel ve ahlaki erezyon baş gösterdi. AVM kültürü, sosyal medyanın hayatlarımıza hakimiyeti bizleri çık...
Devamı

O Gemi Bir Gün Gelecek

-
Resim
'' Bir umuttu yaşatan insanı...'' Bulutsuzluk Özlemi, Sözlerimi Geri Alamam Yaşamak umut etmektir, insan umut ettikçe yaşar. İnsanlık tarihi bunun örnekleriyle doludur. Misal, Sabahattin Ali cezaevinde yatarken ''Görmesen bile denizi, yukarıya çevir gözü, deniz gibidir gökyüzü, aldırma gönül, aldırma.'' diyerek umut ederek dayanmamış mıdır cezaevine? Umut etmek insanı hayata bağlar. Size umudun nahif simgesi İsmail Abi'den bahsetmek istiyorum. Her ne kadar klişeleşmiş ve anlamı idrak edilmeksizin ''O gemi bir gün gelecek Mecnun'' geyiğine heba edilse de umudun ve insanlığın simgesidir İsmail Abi. Hayatta başarımızı, başarısızlığımızı, dostluklarımızı, ilişkilerimizi bakış açılarımız, yaşantılarımızdan edindiğimiz deneyimler anlamlı kılar. Bazen bir kitaptan çok şey öğreniriz, bazen bir insandan, bazen de hayali bir karakterden. İsmail Abi benim için nahifliğin ve çocuksu duyguların simgesidir. Annesi tarafından terk edilen, babası...
Devamı