Yavuz Serkan Tuncer

İnsan, olumlu duygular kadar olumsuz duygulara da yönelebilir. Olumsuz söz ve davranışlar hayatları zehirleyip, iyi olma/iyi kalma yolunda insanı geride bırakırken, olumlu duygular ise insanı daha iyiye daha güzele sevk edebilir. Bu uğurda insanın göstereceği çaba, insanın insan olma yolunda yol kat etmesini sağlayacaktır. İnsanı zehirleyen, kendi olmaktan, anlamlı yaşamaktan men eden duyguların başında haset geliyor. Melanie Klein, Haset ve Şükran adlı kitabında ''Kıskançlık, elinde olanı yitirmekten korkar; hasetse, kendi istediğinin bir başkasında olduğunu gördüğü için acı duyar. Hasetli kişi, haz ve memnuniyet görüntülerinden sıkıntı duyar. Ancak başkalarının sefaleti huzur verir ona.'' der. Hasetli kişi içten içe kendini kemirir, iyi olma hissiyatını yok eder, kötüye meyleder. Türkiye'de rekabet temelinde ilerleyen günlük yaşam insanları yıkıyor ve haset duygusuyla bünyeleri zehirliyor. Doğru bir iş yapan, işiyle ve kişiliğiyle ön plana çıkan birisi görüldü...

İnsan olmak meşakkatli bir iş. İnsan acılarıyla düşe kalka var olur. İnsanın dünyadaki yolculuğu yarıklarıyla, kırıklarıyla ve çatlaklarıyla devam eder. Gönül yorgunluğu, yaralanmışlıklar hep hayatla iç içedir. Tüm bunlara rağmen, acılara, zulümlere kayıtsız kalır insan. Şükrü Erbaş ''İnsanı yaraları da birleştiremezse daha ne birleştirir'' diye sorar. Haklı bir sorudur. Dünya adeta bir mahşer yeri, her akşam hangi ülkede kaç kişi hayatını yitirmiş sorusunun cevabını aramakla zamanımız geçiyor. Olaylara ve ölümlere istatistiki veri olarak bakıp geçiyor pek çoğumuz. Halbuki, bir insanın ölümü tüm insanlığın ölümüdür. Kendi başımıza gelene kadar görmezden mi geliyoruz, vurdumduymazlık mı yapıyoruz sorusu zihnimi meşgul ediyor. Bu günler de geçer elbette. Ama, nasıl geçer? Ezer de mi geçer, deler de mi geçer, yoksa her şey düzelince vur patlasın çal oynasın anlayışına mı döneriz? Her olay, insana bir derstir oysa ki. Bazen olaylar insanın gözünü açar, açmalı da zat...